Rozpatrywania moje

supp

kogo płoszy równowaga - cegła na cegle - posiada piasek
w sakwach powiek, zaszytą trumnę w sobie

kogo drażni otwór w pudle ciała, nie usłyszy jak upada łuska
jak resztka świata - sztywny dzwon i pogrzebowy tłok

zaś mój front, to pilnowanie granic samego siebie
ograniczanie drżenia wiecznego pióra
(pomimo mojego młodego wieku, braku strachu i obawy)
i przede wszystkim skraplanie pragnień

moje życie - moich gór kontury wykrzywiam
gdy zwisa dłoń i tusz spływa

z moich
tylko myśli
do tego
tylko wiersza

menałe

jak zwykle rozbłyskuje tu kilka perełek
pozbierałam do koszyka
dziękuję
mm.

ovoc_ziemii

jakoś dziwnie mi się czytało. tak naprawdę dopiero od piątego wersu
widzę suppa. jak wspomniała menałe, wcześniej jest kilka fajnych perełek,
ale czytało mi się zdecydowanie gorzej. może za dużo tego wszystkiego,
może za bardzo przekombinowane?

pozdrawiam, Troy.