na czwartym

ulasahara

twoje plecy chłodne i szczupłe
jak dawniej palcami opisuję
uwiera klamra paska
nie mogę tęsknić syta i pojednana

spadam na dno rzeki
zielonkawa rzęsa zamyka powieki
by pod powiechrznią czule
rzeźbić trwanie

oddychasz szczelinami okien
z widokiem na prawy brzeg

rytualny początek oddalenia
w pępowinie świtu
odcinam

ovoc_ziemii

po przeczytaniu mam mieszane uczucia.
miłość, którą ukazałaś w wierszu, jest tym "drugim rodzajem miłości",
tęsknota też jest tutaj jakaś szczególna i stanowcza,
za tym, co już nie wróci, może tylko jako senne marzenie.
tytułu nie rozumiem, może to jakieś osobiste nawiązanie.

pozdrawiam, Troy.