powrót w dwie strony

supp

pociągi -
rozjeżdżają się jak nogi po cmentarzach
rozrasta się żeń-szeń
ale my jedziemy dalej
dużo dalej bo boimy się bliskości

pięć minut temu
dzieci bawiły się wodą zaległą
w ustach pielgrzymów -
każdy coś tam miał jeśli nie języki
to naboje przygotowane na tafli
w którą wgryzło się niebo
nieprzełknięte
poty z tych ciał okazały się bardzo gęste
i grząskie nieskłonnym było odejść

skromną minutę później psy lizały nas po palcach
bo wyczuły na nich przymykanie oczu zmarłym
(na pewne prośby i zaklęcia)
a nam płacz
zamienił się we wstyd

mówiliśmy w ziemię mową wiecznych
krzywe biodra - zrodzone dęby
ojciec zielony - spalone klomby
z popiołu nad wejściem do domu -
kolaż

@psik

Pierwsze dwie kojarzą mi się z obserwacją dworcową

i grząskie nieskłonnym było odejść - dziwnie mi brzmi nieskłonnym

psy lizały nas po palcach
bo wyczuły na nich przymykanie oczu zmarłym
(na pewne prośby i zaklęcia) - niezłe ale bez tej minuty

ojciec zielony to mąż matki natury?

supp

Może podświadomie wpłynęła Kolejowa,
niemniej "nieskłonnym było odejść" - walnąłem nie bacząc na nic, bo po prostu tak to widzę/ałem.

w sumie przegadałem tą minutą, niby.

Ojciec zielony to taka moja nowość.

2104

8 lipca napisałem w pociągu 2 teksy o powrotach takich jak rozstania, o torach które się odwracają i o strachu przed bliskością. Jasne że dużo słabsze niż to Twoje - ale to takie dziwne uczucie kiedy ktoś mówi to co myślisz słowami na które byś nie wpadł - i jeszcze tak blisko w czasie.

Pewno to nie szczególnie poprawny tekst, ale co ja poradzę że lubię Cię czytać?

zupełnie nikt

a cóże tu tako bida?

zawsze znawcy mówią - przegadane, tu by i może mieli rację, ale... "pisarz pisze"