Aborcja w kosmosie

supp

było późne pomarańczowe lato
król cyganów obserwował nasz taniec
parchy i pszenica znały już datę a my -
przelotni reproduktorzy kaina i abla
mocarze przesilenia bioder na czas urodzaju -
ściągaliśmy na siebie nagość trochę wróżb
i zamaszystych oddechów bez kierunku
bez kaszlu po skończonym koncercie
bielizna odkrywała ci ramiona

i stała się światłość
ziemia nabrała kształtu ciąży
lub odwrotnie - tektonika nakładających się bogów
a może to drżenie ciała
obok - gotujące się w piersiach mleko
spoglądanie w szklany balon
z palcami w uszach jakby zamykało się cudzysłów
przed wybuchem - błyskotliwą pobudką słońca
i laserów

było pięknie -
pora żniw pora zasypiania w kątach kalendarzy
pora spowiedzi pora zaszminkowanych małżowin
kręcenia cygar władania planetami grawitacją
późnych powrotów przez płot królowej karoliny -
ale trzeba było po sobie pozmywać

na to nie ma paragrafów
tu nie wychodzi się z podziwu bez rozkazu
obliczono galaktykę - nastąpiło spięcie między mięśniami orbit
z odcedzonych brzuchów popłynęły puste galeony

nerony pod skórą szykują pożar
między półkulami zbiera się dreszcz
który niczego nie zmyje -
nieważne mars czy wenus
trudno zmusić się do śmierci

ovoc_ziemii

Na pierwszy rzut oka fajny. Po weekendzie napiszę więcej (teraz muszę iść spać a w sobotę i w niedzielę nie będzie mnie całe dnie w domu).
Nerony pod skórą szykują pożar - to już napisałeś w innym wierszu, pamiętam, ale tak czy siak jest to ciekawa fraza, więc warto z nią poeksperymentować.

supp

Postanowiłem jej użyć, bo tu pasuje, a tam była taka wciśnięta.

ovoc_ziemii

bielizna odkrywała ci ramiona
Ten wers to jakaś zmyłka.

Myślałam wpierw, że to wiersz o miłości. Faktycznie, jest to wiersz o miłości, ale własnej - nieco toksycznej i destrukcyjnej. Skąd ja znam te wojny.

Trudno zmusić się do śmierci, ale czasem trudniej zmusić się do życia.
Najgorzej jest jednak żyć tylko dlatego, że człowiek boi się umrzeć. Trwać w tym stanie można naprawdę długo i wtedy wydaje się, że sporadyczny błysk nadziei czy czegokolwiek jest jak nowe życie, ale mniejsza z tym.

Magnus Awatson

Dużo w tym wierszu przeżyć młodości, szaleństwa i zabawy, konsekwencji. Trochę mroczny, kojarzy mi się z filmem niemieckim o narkomanach albo holenderskim.