Mali bu

robot

W pewnym powiecie, znajdowało się miasto, gdzie wszyscy mieszkańcy byli niscy.
Byli tacy mali, że żaden nie przekraczał 1,5 metra wysokości. Budowali więc,
małe domki, z małymi drzwiczkami i okienkami, do których wstawiali małe mebelki
– krzesełeczka i stoliczki. Miało to swoje plusy. Mali ludzie zużywali mniej
tkanin na uszycie ubrań , mniej jedli i pili także mniej.
Nie zawsze jednak tak było. Starsi (mali) ludzie pamiętają jeszcze czasy, kiedy
w co trzecim pokoleniu rodziło się kilkoro dzieci wyższych. Nie miały one jednak
łatwego życia w mieście, gdzie wszyscy i wszystko było małe. Dawnym zwyczajem,
mieszkańcy dzielnicy, czy bloku zbierali się, aby pogratulować rodzicom
narodzin potomka. Kiedy jednak wychodziło na jaw, że dziecko jest nienormalnych,
jak na tamtejsze normy, rozmiarów, zaczynała się dyskryminacja.
- Jakiegoż olbrzyma powiła, jak urośnie to nas wszystkich podepcze – szeptały
pielęgniarki w szpitalu.
Oj ciężkie, było życie rodziców w, którym urodziło się duże dziecko. Dziecku
zresztą też było ciężko, począwszy od przedszkola. Ludność w dyskryminacji
wysokich doszła do perfekcji, na przykład w szkole urządzano rajd. Odbywało
się to tak. Puszczano dużych przez korytarz, w tym czasie mniejsze dzieci rózgami
młóciły wysokich po plecach.
Ba, doszło do tego, że wysocy, jako ci upośledzeni fizycznie, mieli uchwalony
przez radę miasta i burmistrza zakaz edukacji powyżej szkoły podstawowej.
Wysokich dzieci rodziło się coraz mniej i mniej, aż w końcu wcale. Reszta wyjechała
rozwiązując problem. Mieszkańcy jakby tego nie zauważyli, i żyli nadal
- mali, ale szczęśliwi.
Aż razu pewnego, wysocy powrócili do rodzimych Karlin Małych. Wyedukowani,
z tytułami magistrów i profesorów zażądali egzekwowania swoich praw.
Na to nikt zgodzić się nie mógł – przecież większy wzrost uważno za chorobę.
Tak rozpoczął się konflikt, najpierw słowny – wyzywano się na ulicach i bito,
a w sklepach, barach, i środkach komunikacji miejskiej wieszano tabliczki:
„Tylko dla niskich”, „Wysocy są do bani”. Policja nie przyjmowała zgłoszeń od
wysokich, gdyż wszyscy w komisariacie byli niscy.
Któregoś dnia miara, przebrała się i duzi rozpoczęli powstanie. Na ścianach,
plakatach i flagach wypisali hasła: „Niscy żyją dwa razy krócej”, „Mali mężczyźni
mają mało w gaciach”, czy jako parafraza naczelnego sloganu niskich
- „Małe jest piękne, ale DUŻE może więcej”. Finał był taki, że powstanie
w Karlinach Małych zostało szybko stłumione; duzi wtrąceni do więzień, albo
internowani, a w razie, gdyby jakieś dziecko urodziło się nienormalnie duże,
należało niezwłocznie wysłać je do Islandii.
Zryw przyniósł jednak zmiany, nie jakieś spektakularne, ale jednak zmiany.
Nazwę miasta z Karlin Małych zmieniono na Karliny Wielkie, a dzień wygranej
walki z wysokimi ustalono dniem wolnym od pracy. Tego jednak duzi nie mogli
już doświadczyć.

Opowiadanie ukazało się w dodatku satyrycznym (ZAIZA), do pisma Nasz Akapit Kulturalny nr.25/2008

@psik

prawie jak wojna grubych z chudymi
za mało irracjonalnie - śmieszne by postawić obok Mrożka
oczekiwałem mocniejszej puenty

cud na kiju

To naprawdę gdzieś opublikowano?! W takiej formie - z fatalną interpunkcją i gimnazjalną składnią? Łał.
Tekst do porządnej poprawki.

robot

cud na kiju

robot

Wklejaj swoje teksty, zobaczymy co potrafisz.

cud na kiju

A gdybym nie potrafiła pisać, gdybym tworzyła wyłącznie zdania pojedyncze, czy to odebrałoby mi prawo do wytknięcia Ci błędów? To raz.

Potrafię stworzyć tekst lepszy technicznie od tego powyżej, bo tutaj chodzi tylko o interpunkcję i konstrukcję zdań, a to nie jest jakaś wielka rzecz. Dwa.

Po trzecie natomiast wiem doskonale, że szukasz pola do ugryzienia mnie, w zemście, podczas gdy ja zwyczajnie chciałam Ci pokazać, co w tym tekście szwankuje najbardziej, a Ty odpowiedziałeś w tonie, który pokazuje, jak niewiele Cię to obchodzi.
Bywa.

robot

Uwierz mi nie szukam człowieka do pogryzienia, nie jestem psem :) Jestem spełnionym człowiekiem, a zemsta nie leży w mojej naturze.

Potrafisz zauważyć błędy, więc pomóż mi go poprawić?
Byłbym naprawdę wdzięczny, a przy okazji nauczyłbym się czegoś. Co ty na to?

cud na kiju

Ok, wieczorem napiszę co pozmieniać. :)

Maximus

Sorry robot, ale cud ma rację. Tekst gimnazjalny.

cud na kiju

O poprawkach pamiętam, tylko czasu niedobór, więc tylko dziś podbijam kartę. ;)

Louis Corbeau · Gość

cud na kiju

Zostałam wyręczona, cieszę się wygodnicko Wink

, od siebie tylko dodam [link widoczny dla zalogowanych], z którego warto skorzystać w razie wątpliwości.
Kiedy nie wiem, czy przecinek jest potrzebny, czytam sobie tekst głośno - pauza zazwyczaj sama się dopomina. Very Happy

ovoc_ziemii

W końcu przysiadłam i przeczytałam opowiadanie.
Jestem również wygodnicka, więc cieszę się że było nie za długie.
Może i ja też jestem na poziomie gimnazjalisty, bo tekst przemówił,
dobrze się czytało, a przy sloganach się uśmiałam.
Faktycznie - jako puentę można by było wstawić coś mocniejszego, wymyślić coś,
czego bym się nie spodziewała. Jednak opowiadanie samo w sobie
niesie jakiś przekaz, zupełnie jakby było propagandowe. Wink

Zauważyłam trochę błędów interpunkcyjnych, za dużo tych przecinków.
Mogę się mylić, bo moje zasady interpunkcyjne nie sprawdzają się w długich
tekstach.

Nie wiem jak to jest w publikacją w gazecie, ale podobną są tam zatrudnione osoby,
odpowiedzialne za wszelkie takie korekty.

Podeszłam do tekstu na luzie, jak do ciekawej opowiastki. Może gdybym
podeszła na poważnie, to by się znalazł las zarzutów, że np. mało odkrywcze itp.
Ale ja już tak mam, że do śmiesznych rzeczy podchodzę z dystansem.

@psik