żarcik zimowy

misiek

niepostrzeżenie najczęściej nocą
otulają ciszą ulice parki place
zdumione skąd ten spokój spłynął

czy z bielą czy szeptem spadających
płatków wśród których samochody
jak widma prawie bezszelestnie płyną
bez zwykłej śmiałości zawstydzone

wolno toczą się ku niewiadomemu za rogiem
by na chwilę zastygnąć spoglądając
w zamyśleniu na okutane grubo postacie
panów przyrody nie mniej zaskoczonych
zimą jak wszystkie ptactwo zwierzactwo
i miejskie służby od niepogody

ovoc_ziemii

Podoba mi się ten wiersz! Lekko się czyta, z humorem.
Ciekawe spojrzenie, oprócz mrozu jest tu powiew świeżości.
Stworzyłeś zimowy obraz, który wiele zyskuje na całkiem
nowym dla mnie nazywaniu, metaforyzowaniu i porównywaniu.

menałe

ciekawy
płynnie się czyta

pozdrawiam , m.