wesołych świąt kochanie

emde

upadam chłostana
twoją myślą mową uczynkiem
zabijasz fragmentarycznie
czuję zapach mydła

nie będzie wielkim dzień
ostatecznego rozwiązania
nie zmartwychwstanę dla ciebie

na święta przyniosłeś w koszyczku
lukrowane słowa
pudrowany uśmiech
mdli nawet cukrowego baranka

nie można objąć
rozpiętymi ramionami

ciężko tańczyć
kalecząc zardzewiałymi stopami
pastowany parkiet

na stolnicy
dłonie opuchnięte od szpilek
wbijanych na raty
cierpliwie miażdżą obowiązek
na chwałę pana
domu

czerwona kropla potu
udaje rodzynek

podaj mi ocet skarbie

Margot

To jest dobrze napisane, ale oby nie miało żadnego zwiazku z życiem.