w mej pamięci...

BlackAngel

w głosach ptasich Cię szukając
podsycam wzniecony Tobą żar
który bez ustanku się tli

Twe życie wypełnione treścią
choć krótkie
miłości nadając nowe brzmienie
w konarach drzew uśpionych

słowa znacząc
nowym krojem i kolorem
wyrażając swój ból i tęsknotę
tkliwej metafory obrazem

jakże żal że Twe dłonie
nie zabarwią atramentem
już żadnej białej tafli
choć wciąż jesteś...Pani H.

@psik

dobrze że pamiętasz

a wiersz słaby

BlackAngel

eee tam:)

@psik

]w głosach ptasich szukając Ciebie
podsycam wzniecony żar
tli się nieustannie

Twe życie wypełnione treścią
choć krótkie
nadając nowe brzmienie miłości
w konarach uśpionych drzew

znacząc słowa
nowym krojem i kolorem
wyraża ból i tęsknotę
tkliwej metafory obrazem

jakże żal że dłonie
nie zabarwią atramentem
już żadnej białej tafli
choć wciąż jesteś...Pani H.

BlackAngel

hmm...wiesz zastanowię się nad tym,
w końcu to było pisane ponad rok temu
i może rzeczywiście coś zmienię...? dzięki:)

ovoc_ziemii

No fakt. Niektóre utwory muszą swoje poleżeć.
Ja czasem też zmieniam coś w starych wierszach, najczęściej
jednak tylko jakieś drobiazgi. Ale często jest też tak, że po prostu
nie chce się wracać. Lepiej napisać nowy - lepszy.
Bo przecież to już nie ta sama chwila, nie ten sam czas.