Ulewa

2104

Czarna pogoda za oknem

Czarnym humorem w myśli moje przenika
zamykam już oczy

zasypiam a obraz znika.

To dziś w dół tego miasta
w czarnej kropli spłyniemy oboje
miarą szczęścia na przeszkodach
rozpryśniemy się spokojem

W pędzie znajdziemy radość,
prędkości pojęcie
nawet gdy chluśnie woda
gdzieś za kamienicą
na rynsztkoa zakręcie
będę pamiętał że jesteś
i wierzył że czekać będziesz

Gdy przyjdą niepewne chwile
łez, smutków
czas krzyku i burzy
my ustaniemy nad wisłą

Dzieci będą w nas kalosze nurzać

Wieczorem będziemy w pocałunku ogrzani
na powierzchni wody,
w silnym objęciu,
wilgotnych oczach rozpraszali

wspomnienie dzisiejszej ulewy

Wyparujemy z rosy, trawnika zieleni
jak ptak mistyczny z popiołów
tak my z wody ożyjemy

(i będziemy obserwować jak słońce mieni się na chodnika nierównościach,
Ty z parasolką ja ze zdziwienia bladością)

supp

Pisany na biezaco. Niemilosiernie meczy, pedzi za szybko, za szybki rytm (w dodatku rymy) [za krotkie wersy]. Przydalyby sie kropki i bylby obrazem do popatrzenia.

Marcin

warto uporządkować, wywalić zbędne dopełnienia, powtórzenia, przemyśleć szyk, itp.
bo po korekcie coś z tego może być

@psik

Ty z parasolką ja ze zdziwienia bladością

w dół miasta w czarnej kropli
w mierze szczęścia na przeszkodach
rozpryśniemy się

znajdziemy radość nawet gdy woda rozluźni
a fala wysoka chluśnie nam w oczy
już za chwilę, na rynsztoka zakręcie,

gdy czas krzyków łez, burzy
połknie nas potok, wtrąci w mętną w toń
dzieci będą w nas kalosze nurzać

wyparujemy z rosą, trawnika zieleni
jak ptak z popiołów tak my z wody
i będziemy obserwować jak słońce mieni się na nierównościach

zrobiłem kiedyś taką wersję