Syrena

LittleDragon

2007-12-10
…przeznaczenie można oszukać, lecz i tak upomni się o swoje…

celtyckie runy przepowiadają krew tej nocy
pierścień krwawo stacza się w otchłań
dotykiem zdobi rdzawym
rozbryźnięte grzywy
pędzących ku przeznaczeniu

słone krople skrząc się srebrem
umierają chłodząc rozpalone myśli
utęskniony wzrok utkwiony za horyzont
zaśpiewaj syreno ostatni raz

czujność tyrana uśpij nektarem słów
po raz ostatni wyjdź z głębiny
niech milionami refleksów zaskrzy się
delikatność mgły na mokrym ciele
w tańcu kochanków nieszczęśliwych
chłodem warg rozpal ciało

krzyk zbudzonej przedwcześnie mewy
zwiastuje nadejście świtu
innym zaś wieczną noc

konie bursztynowym rydwanem
wiozą ku otchłani
w niej nie będzie nas

kamienne znaki zaciśnięte w zimnych dłoniach

Dragon

@psik

ovoc_ziemii

Co tu dużo mówić - ładne. To jeden z Twoich lepszych wierszy z tych, które ostatnio czytałam. No może...pomyślałabym nad pierwszą i przedostatnią strofą jeszcze. Nie dlatego, że mi się nie podoba, tylko uważam je za wstęp do przegadania utworu.
Teraz jeszcze ja muszę napisać o syrenie i ogłosimy święto syren na forum, hehe.

LittleDragon

@psik dzięki.
Troy to starszy utwór, mam trochę ich jeszcze w zanadrzu,nie wiem dla czego Twierdzisz o przegadaniu, może trochę przytłacza tekst, ale wówczas wydawał mi się w sam raz.
Więc napisz o Syrence za Warszawskiego Powiśla Cool