śniąc na tartarze

carceris

po pewnym czasie uśpiły nas ściany

wędrowaliśmy wszyscy nieznanymi korytarzami
a ich ściany nieustannie rodziły niebezpieczne
twarze z których nie dało się wyłuskać kłamstwa

zagryzaliśmy spojrzenia każdego przechodnia
ze strachu drżeliśmy na dźwięk swojego imienia
i wiedzieliśmy że tylko tak można tylko tak

i wciąż i wciąż łykaliśmy tabletki na sumienie
udawaliśmy że oddechem o oddech nieśmiertelność
że wódka że wino że boga nie ma my jesteśmy

wszyscy święci

@psik

grałem w to Smile