Nielot

Maximus

w dzieciństwie
byłem pewien wielkości

nie wiem kiedy
los rzucił mi pod nogi
granat codzienności

sam wyjąłem zawleczkę

wybuchł lecz nie zabił
skrzydła mi wyrwał
bym chodził po Ziemi
nie fruwał w przestrzeni

miliony granatów
dosięgnęły celu
i cisza w powietrzu

nie w górze sokołem
nielotem tu -na dole

@psik

bądź nielotem ale poluj na sokoły

w wierszu wszystko jest powiedziane za wyraźnie

ps nie każdy ornitolog musi umieć fruwać Very Happy

Snowboarder

A dlaczego Tomku nie rzucasz mięsem, jak we mnie??

P.S: do autora: wiersz fajny - niepotrzebnie używasz dwa razy tego samego słowa.

ovoc_ziemii

Powiem szczerze, że wiersz mógłby być bardziej dopracowany.
Warto nad nim posiedzieć, bo jest pomysł na ciekawe zrealizowanie tematu.
Pozwolę sobie w nim pomyszkować. Według mnie Tomek dobrze prawi,
za bardzo dopowiedziałeś. Najchętniej widziałabym ten wiersz jako miniaturkę,
albo po takich zmianach, po których zyskałby rytmiki.
A co do nielotów - to wszyscy jesteśmy Ikarami, wcześniej czy później.

PS. Snow, dopiero teraz zobaczyłam ten post - bez komentarza...

Maximus

Cóż -na razie niech zostanie jak jest.
Będzie więcej czasu to pomyszkuję w nim
Dzięki wszystkim.
Dzieki Troy za rady.

menałe

zgadzam się z Troy

zrobisz coś z tym ?
bo warto Wink

BlackAngel

jest rzeczywiście dużo powiedziane, ale na plus, że
łatwy w odbiorze, obrazowy, dobrze się czyta i tyle... Smile

Maximus

Dzięki aniołku.

ovoc_ziemii

Maxiu, a co Cię tak mało na forum? Pewnie rozwijasz skrzydła gdzieś
na słonecznej plaży. Smile

)) A ja tu się stęskniłam za Twoimi wierszami i komentarzami
do jasnej ciasnej!

Maximus

ovoc_ziemii

Nie każ się przekonywać. ;p Przecież wiesz, że piszę prawdę!