jaskółka

zupełnie nikt

zwinnie
przeszywa swoje niebo
niczego nie pragnie nie tęskni

nabiera
poranku w płuca
wybija się z lepkich pajęczyn

pierwszy krok i pierwszy
cichy genialny takt
mięśnie pod lśniącą skórą
grają drugą muzykę

tworzy tysiąc nowych światów
niedbale roztrąca istniejące

ona tylko i przebłyski
ciemnych aksamitnych piór
słodki kojący ból
pełnia czystej wolności

bezpieczna
pogrążona w ciszy i cieple
w samotnej wolności tańczy
filigranowa

cesarzowa niezmiernej przestrzeni

25 lipca 2008