egzorcyzm

magda gałkowska · Gość

kobieta w mroku wiruje
nie dotyka ścian jest
centrum wszechświata
jej oddech jak mróz
na szybach rysuje wzory

jej krew przelana w imię
którego nikt nie wypowie
jak odwołane zaklęcie
migocze srebro na dłoniach
błysk flesza

to w niej zapadają się mosty
toczą kamienie i bitwy
na szczytach
ten kto przerywa łańcuch
zasłania oczy i zamyka usta

nie odrywa od niej wzroku
gdy staje się płomieniem
wzrasta liżąc palce
wiruje i zmienia się
owija w kokon

tam gdzie kończy się przestrzeń
wypełnia światło witraży
wszystko tłucze się
jak kryształ
i tnie

@psik

podoba mi się od trzeciej zwrotki

magda gałkowska · Gość

dobzre, zę choć od trzeciej Smile

ovoc_ziemii

W gruncie rzeczy mam tak jak Tomek tzn. wcześniejsza część wiersza
jest też niezła, ale jakaś taka gorsza od tego, co jest dalej - pełni
dla mnie funkcję wprowadzenia do wiersza.
Co dokładnie było inspiracją? Ciekawa tematyka, można powiedzieć, że poruszyłaś
rzadko przeze mnie spotykany temat. Przeczytałam z przyjemnością.

magda gałkowska · Gość

Troy - bo tak jest, to wprowadzenie, chodziło mi o pokazanie tej istoty z zewnątrz, opowiedzenie o niej, dopiero potem jest to, co w środku
ktoś mi o tym wierszu napisał, że kojarzy mu się z tańcem derwiszów, ktoś inny, ze to wyraz zainteresowania satanizmem
moim ukochanym poetą jest Robert Lowell ma wiersz pod tym samym tytułem, jest tam fragment
"twa kobieta tańczy dla ciebie
z dzieckiem na ręku tańczy dla cieie
dziecko-czaszka-uśmiech"
ten wiersz to niejako nawiązanie, próba dialogu z tamtym wierszem, a inspiracją jest MOC i to moc kobiet, tylko niektóe zdają sobie sprawę z jej istnienia, to coś pierwotnego, do czego trzeba dotrzeć
dzieki za komentarz