autoportret nocny

carceris

raz dwa trzy
skóra wymyka przelewa szarzeje
chomikuje pod sobą boskie rozkazy
przepuszcza w pogardzie przodem
zardzewiałe kości kostki kosteczki

raz dwa trzy
omamia garstka zgniłych szczątek
bezmamienia osiadła na czaszce
bezmowa bezkształtna rozpływa
roztkliwia słodkie podjęzycze

raz dwa trzy
cisza naoliwia stawy przepływa
słowa wstęgami oplatają nędzarza
łydki sznurami zawieszają pod sufit
ignorują starcze skurcze żołądka

raz dwa trzy
robactwo pełznie od pięt po cebulki
wypadłych włosów pożera wątki
w oczy wgryza wsącza gniew
otula ciepłem nozdrza usypia zmysły

raz dwa trzy
fermentacja pokoleń kolacji podłogi
podmucha wschód boleć przestanie
kościotrupy złudzeń na palcach
wspomniejenie wymaga smaku

na cztery
tylko płótno