A na koniec zawsze łzy

mol

a komuż to - kolwiek przytrafiło
się jako i mnie życie
takie w objęciach i mokre
zalane łzami śmiechu
czasami płaczu

świece topiły wosk
zgodnie z prawem fizyki
zwierciadło nie traciło odbicia
kot drapał drzwi jak zawsze
jadło wyśmienicie smakowało

czy to takie fałszywe
wymyślony raj ewangelisty
w wersie oddanym nas bogom
na pastwę pośmiewiska
przed samym sobą

jedni ubierają togi
sprawiedliwych siebie tylko
inni za plecami drugich pukają
po swoich czołach
a jeszcze inni zasłaniają oczy

apokalipsa gatunku jednego
za woalką mgły na oczach
zaczynają stawiać sobie pomniki
żałości tracąc grunt pod nogami
kopiąc sobie groby na dojrzałość

a komuż to się przytrafiło życie wspaniałe
tak czy owak okupione łzami

@psik

może ten wiersz to nie szczyty poezji ale na pewno zawiera mądrość, a przynajmniej jej cząstkę