Żeliwo - moja wersja wiersza Księcia Półkrwi

@psik

żeliwne gałęzie skąpane nowym świtem
w naturze ich drzemie geometrii precyzja
walczą z grawitacją siłą chemii - betonem
pokłócone z pięknem inżynieryjnych wystaw

budowle wzniesione w zapomnianych dekadach
tak bardzo odległych prawie poza pamięcią
czas głęboko wniknął uwięziony w konstrukcjach
bezimiennych twórców zarządzania przestrzenią

już nie pamiętamy trudu wybudowania
nic nas nie obchodzą bo stały się śmieciami
popatrzmy jak w słońcu wychodzą z linii cienia
my - twórcy żyjący chwiejnymi ideami

wystarczy nam taki indrustialny obrazek
i letni poranek by tworzyć poematy
bez wielkich mądrości i głębokich przekazów
wiersze o zadumie dwa kroki od świata

ovoc_ziemii

Dałbyś jeszcze wersję Księcia. Very Happy

@psik

ovoc_ziemii

Dobry wiersz, Tomek.
Śmieszy mnie szukanie inspiracji w pięknie,
no może nie śmieszy, ale po co szukać czegoś,
co znamy tak mało. Ja też tak jak peel, chwytam to,
co leży najbliżej i jest moje, codzienne i szare.
Z tego najlepiej formować nowy świat.
Te stare budowle mają mocne fundamenty, ale co z tego?
- wszyscy dobrze je znają, może czas szukać nowych, lepszych, ciekawszych rozwiązań?