z listu do przyjaciela

ovoc_ziemii

z listu do przyjaciela

1.
ukryte w chitynowym pancerzu
(tak jest nas dwie) bezpieczne zalążki
z jednej matki powiedz czy spróbowałeś
choć raz rozgryźć naszą nienaruszalną kapsułę
prześwietlić wód płodowych ciepłą kołyskę

lubię gdy jej włosy same wplątują się między
słowa i zaplatają w meandry znaczeń
te wszystkie idiotyczne frazy

wiesz czasem czuję że zostało mało czasu
zaglądam wtedy w bliźniacze tęczówki
i widzę siebie stojącą na pograniczu
kolejnych złamań krzywej nieco
podobnych do wymyślnego wzoru
na grzbiecie żmii

ale to wszystko już wiesz to wszystko już znasz
jestem tylko chwilą cienką jak pergamin weź
pod słońce patrz na wskroś aż zniknę

2.
śniłam o tym że jestem zbiorem fraktalnym
a moja dłoń była zbudowana z kolejnych dłoni
a te z jeszcze mniejszych i chwytałyśmy się
balustrady z tryliona takich samych balustrad
ja i moje dłonie

brudne i lepkie splecione z prętami
wyglądamy zupełnie jak żelbetonowa konstrukcja

3.
sięgam do jej twarzy gdzie gałązki
zmarszczek kwitną słodkim owocem
i zrywam łakomie jagody z ust
kiście bzu

moje palce - długie elektrody
wplątane w kosmyki trzcin
pod paznokciami
noszę głód

4.
skóra wywrócona na lewą stronę
bezwstydnie obnaża gałązki nerwów
a przecież widziałam do wewnątrz wiele razy
każdy por eksplodujący jak wulkan
gdy usta układam w dźwięk drżąc
każdym listkiem
nie wiem czy to jeszcze ja trwam
czy to ona zaczęła się we mnie
i wyrywa z korzeniami z żyznego kontekstu

zakładamy czarne okulary
byle najdalej od tego co wydaje się najbliższe
małe domy coraz mniejsze aż maleńkie

dłonie sennie odpływają
zupełnie jakby były zawieszone na wstążkach
jesteśmy już daleko wciąż na wprost pędzącym
drogom

5.
moje ciało jest akwenem
nazbyt burzliwym i wylewnym
siedzimy na brzegu
bawimy się kamieniami
rzucamy w toń wszystkich
wszystkich

czuję jak rośnie we mnie dziecko
rozciąga strukturę stanowczej skóry
pęcznieje w gardle jak mała fasolka
napina błony przełyku
już tak niewiele trzeba czasem nic
najgorsze przechodzi z pierwszym
krzykiem później stępione zmysły
chłoną mniej

czerwiec 2009
kwiecień 2010

@psik

widzę że łatwo poruszasz się w takich klimatach
weź rozwiń ten zwój pozwól słowom popłynąć większym strumieniem a stworzysz prozę poetycką na granicy baśni i surrealizmu z wplecionymi nitkami
zadającymi pytania o sens życia

Marek Olszewski

Aniu. "ja i moje dłonie" w przedostatniej strofie, to już o jedną anaforę za daleko... Usunąłbym ten nic nie wnoszący element, pozwalając by czytelnik sam go znalazł w treści (a jest wyraźne naprowadzenie).

Weź ty opublikuj ten wiersz na Poezja ART, bo widziałbym go w czerwcowym Almanachu.

A tak prywatnie, jest w nim taki klimat, przypominający mi moje bursztyny: [link widoczny dla zalogowanych]

ovoc_ziemii

To są dwa pierwsze wiersze z jednego cyklu.
Mam pomysły na kolejne, ale powiem szczerze - nie lepi mi się,
a nie będę na siłę. Poczekam sobie aż dojrzeją i wtedy wydam je na świat.
Lubię surrealizm - jest dla mnie fantastyczny.

Marku, wkleję. Jednak wolałabym zostawić tak jak jest - nauczyłam się już czytać
ten wiersz po swojemu. Może jak mi sentyment minie kiedyś... Smile

@psik

dziwne - brakuje mi czegoś w tej chwili
używasz dopełniaczowych ? Very Happy

ovoc_ziemii

No czasami używam, ale w granicach rozsądku. Wink

Mam nadzieję, że Twoje poczucie braku jest związane
z niedosytem po przeczytaniu, hehe.
No w sumie to jedna całość z tamtymi dwiema częściami, które są gdzieś na forum.

@psik

myślę że puenta jest zbyt szybko - o takie brakowanie mi loto

ovoc_ziemii

Heh, za szybko doszłam.

@psik

zupełnie nikt

misiek

Salvador Domingo Felipe Jacinto Dalí y Domenech, markiz de Pubol
uśmiecha się
paranoicznie-krytycznie
z sympatią
Very Happy

base

pod paznokciami
noszę głód

Oj ovocku, jesteś niepoprawna.

ovoc_ziemii

Heh..

))
Kocham surrealizm. Znalazłam w necie kilka obrazów - rodzynków, mniej znanych.
Później wkleję do działu dookoła sztuki.

@psik

base

Łagodność z głodem pod paznokciami?
Cóz może czaić pod przymkniętymi powiekami kobiety która odkrywa co rusz to nowe sekrety nie tylko własnego ciała.

ovoc_ziemii

zboczuchy!!!

@psik

MY????
przecież ty to napisałaś Very Happy

ovoc_ziemii

No nie! No nie! No nie!
Dlaczego wszyscy tak interpretują zawsze moje wiersze.
Czuję się jakbym wciąż pisała o jednym, a piszę przecie o drugim! Smile

)))

@psik

ovoc_ziemii

Od dziś będą tylko grzeczne avatary w takim razie! Very Happy

misiek

supp

Ladny wiersz, taki dla odpoczynku i rozluznienia sie przed ciezszymi tematami, ktore rownie dobrze wodzisz.

zupełnie nikt

pachnący, świeży obrazek. tchnie uczuciem, świeżością. takie zatrzymanie świata i spojrzenie, zastanowienie. widać, że poetka, nie tylko administratorka.
(ale weźże, proszę, przywróć, albo w jakiś inny sposób zmień awatar, bo bllluehhhh)

ovoc_ziemii

Fajnie, że zawitaliście do mnie. Wink

A awatar może zmienię, zastanowię się jeszcze, heh. Chyba czujecie się
już dostatecznie pokiereszowani tym surrealistycznym pingwinem.

zupełnie nikt

wiersz jest ciekawy, zwięzły, acz treściwy

...ale po ujrzeniu tego obrazka z Twojego awata człowiek już nigdy nie spojrzy na kobiety tak, jak wcześniej...

ovoc_ziemii

Kurczę blaszka, nie mam teraz weny na nowy avatarek Smile

))))
No i nie offtopujcie mi, bo szczelę focha, oo!

nitjer

Zgadzam się w pełni z opinią, że to ciekawy wiersz. Podoba mi się tytuł i świetna według mnie strofa końcowa. Ta pierwsza jednak ciut mniej przekonująca.

Pozdrawiam Smile

Sparks · Gość

Hm... Już wiem kto jest Ovocem na Eryniach (;
Tam dałaś tego więcej i spodobał mi się "sen", acz oczywiście w związku z moim nieobeznaniem w poezji, mój komentarz na ten temat został usunięty ;P

Marcin

świetny, wymowny wiersz do kolejnego zaczytania Smile

Margot

Ech ... poetko ...
/Chyba ci trochę zazdroszczę, że tak potrafisz./
Very Happy

ovoc_ziemii

przepraszam za zamieszanie, ale powstał mi cały cykl z listu do przyjaciela, przez to wszystko zrobił się okropny bałagan, więc wszystkie cząstki wrzuciłam do jednego tematu - tego z pierwszą i spod wszystkich przeniosłam tutaj wasze posty.
jeszcze raz dziękuję za opinie. ten wiersz pisał się chyba z rok.
kto to wiedział, że tak będzie. nigdy nie myślałam, że stworzę cykl.
a jednak.