Tylko dwa razy

Mistyk

daję tobie gwiazdy i rozpalam nowe
byś je ty widziała tam na nieboskłonie
z mgławic tworzę światy pełne barw i światła
niech w otchłaniach płoną by nadzieja trwała

nocą ciebie gonię pędzę jak szalony
szepczę tajemnice w przestwór nieskończony
księżyc daję tobie by zsyłał promienie
żebyś słodko spała i miała natchnienie

w ciemne chmury burzy wplatam błyskawice
już doganiam ciebie zaraz za dłoń chwycę
słońce moim wrogiem lecz życiem dla ciebie
o świcie i zmierzchu dotykamy niebios

ze światła i mroku tworzę nocą sny
by znikły koszmary i pochmurne dni
gdy na jawie stąpasz w blasku i promieniach
wtedy ja zasypiam i w twój cień się zmieniam

@psik

wytykam podstawowe błędy:
- nierówna ilość sylab w wersach
- niekonsekwencja w rymach, niektóre dobre, niektóre gramatyczne, czasem brak, niepotrzebny jeden rym męski - ogólnie totalny misz-masz
- "ciebie" występuje w tej formie 3 razy z czego 2 razy w następujących po sobie wersach oraz jeszcze w postaci "ty" i "tobie" też kilka razy.

ogólnie jest to wiersz, jakich wolałbym po prostu nie czytać. pełen niekonsekwencji logicznych, słów wtrąconych tylko dla równej ilości sylab, ale największą jego wadą jest to, że to wiersz o niczym

pozdrófko

Mistyk

Zgadzam się w 99% to jest tzw gniot, wpisany wprost z głowy. Jedyne z czym się nie zgodzę to to że jest o niczym. Jest dosłownie o nocy i dniu czyli naturze, drugą interpretacją może być niespełniona miłość. Trzeba mi to spisać, dać układ inny może okalający, wyrzucić zapychacze, poprawić składnię, wtedy może coś z tego gniota będzie. Poz.

@psik