Tuż za progiem tej jednej

Marek Olszewski

Obrazy ulicy "jesiennej" przechodzą na półkę archiwalnych zdjęć
- ta specyficzna pora roku już nigdy nie będzie tak poetycka.

Nigdy też już dwie wiekowe lipy (przy Morcinka)
nie ukłonią się do korzeni stóp
i nie zatrzyma się czas na kilka chwil,
jak wówczas, gdy po raz pierwszy dłońmi odkrywałem
granity ukryte pod grubą warstwą spękanego asfaltu,
a złoto-miedziane liście onieśmielały wędrowca,
który nie pomyślałby nawet, że stanie się ich częścią.

Stałem się, a poetycka jesień wolnym krokiem
ostygła nieuchronnie w stronę srogiej zimy.
Deszcz skrystalizował się pod powiekami okien,
bieda zagrała na piszczelach, niczym pastuszek na flecie,
a dziewczyny (strażniczki dróg) odleciały do cieplejszych krain.

mariusz123

Fajny wiersz o Kielcach.Trochę szkoda tych dziewczyn...