Tak tu cicho II

supp

o piątej zakradam się
po nowe kręgi we włosach
zabieram grzebienie
zbijam lustra i czekam

czasami w tym czekaniu
szczeknę na psa odgonię
słuch
i publiczność za oknem
kaskader wzroku uśnie na klamce

ściana miesza się z podłogą
Nie przychodzisz

koniec wygląda na wzburzonego
protestują nierozpoczęte kręgi
zaczesany las nad szyją
zaświat nietknięty powrotem

jestem wprawiony
oswoiłem sobie poranek
(jak się cieszę zbitych luster)

ovoc_ziemii

Coś mi nie gra. Rzucasz różnymi metaforami, a ja nie mogę
znaleźć żadnych powiązać. Po przeczytaniu wywnioskowałam jedynie,
że peel jest zawiedziony spotkaniem, do którego nie doszło, tzn. właściwie
brakiem spotkania, został wystawiony. Ostatni wers - niegramatycznie,
czy to jakiś specjalny zabieg, czy zjadłeś ze?

supp

Zastanawiałem się nad tym "ze" i uznałem, że nie musi go tam być. Chyba, że przeszkadza jego brak.
Nie rzucam metaforami ot tak dla popisu, czy dlatego tylko, że są wyszukane (albo i nie). Troy, naprawdę nie widzisz połączeń? Coś źle ostatnio ujmuję emocje i klimat w ramy wierszowe. Właściwie ten liryk jest obrazem i tak go traktować należy (no może prócz końcówki).

ovoc_ziemii

Po prostu mam wrażenie, że wszystko jest z innej parafii
i przekombinowane. Nie jestem wyrocznią, to tylko moje osobiste
odczucie. Czasem jest tak, że coś dla Ciebie jest oczywiste, bo jest Twoje, ale tylko Ty
wiesz, co miałeś na myśli i czasem odbiorcy ciężko jest ujrzeć ten obraz,
który widzisz Ty.

supp

No to fakt, ale starałem się by było w miarę przejrzyste. No może znowu następnym razem.
Pozdrawiam i dziękuję za komentarz.

ovoc_ziemii

Supp, nie staraj się przypadkiem dla mnie, tylko dla siebie.
Najważniejsze, żebyś pisał tak jak Ty masz na to ochotę,
a nie tak jak inni chcą czytać.

supp