syzyf chciał sprawdzić się w roli midasa

nitjer

i po wszystkim
znowu woli pchać
swój zwyczajny kamień

teraz po ścianie wieży babel

będzie mógł w razie czego
zwalić kolejne niepowodzenie
na jej budowniczych

wcześniej ośmielił się
uczynić go

filozoficznym

cud na kiju

i po wszystkim
znowu woli pchać
swój zwyczajny kamień

---

wcześniej ośmielił się
uczynić go

filozoficznym

Wygląda na nielogiczność.

Dalej:

Po 1 razi łączenie Syzyfa z wieżą Babel.
Po 2 naciągane jest zwalanie niepowodzenia przez Syzyfa na budowniczych wieży, chyba, że zwalenie niepowodzenia potraktujemy jako użycie kamienia na konkretny cel. :lol:

I tyle. Ogólnie jest to średni wiersz.

cud na kiju

Oj, fatalnie, że nie ma edycji postów... emota mi zastrajkowała! ;/

nitjer

Połączenie trudu syzyfowego z nieudaną budową wieży babel i całkiem bezskutecznie dawniej poszukiwanym kamieniem filozoficznym wydaje mi się dobrym pomysłem na wiersz. Sprowadzenie tych trzech rekwizytów do jednego wspólnego mianownika daremności ludzkich wysiłków nie sprawia chyba nikomu najmniejszych trudności. Inna rzecz, że tekst mógł wyjść na pewno lepszy. Dziękuję za przeczytanie i uwagi o nim poczynione. Przemyślę je.

Pozdrawiam.

@psik

tylko że kamień filozoficzny nie miał być realnym kamieniem - raczej metodą

a wiersz faktycznie średnich lotów jak na Nitjera :)

ovoc_ziemii

Dla mnie wiersz ma niezły przekaz, choć muszę się zgodzić, że o wiele lepiej potrafisz ujmować różne sprawy. Dla mnie to jest tak (i to się sprawdza w wielu przypadkach): ten, kto wie za dużo ma niezbyt ciekawie, później musi nie tyle co odbębnić karę, ale unieść ciężar tej wiedzy w sytuacjach, w których lepiej jest jednak nie wiedzieć wszystkiego do końca.