Sen

Gnostyk

Sen

Cichy strach
pod powiekami drga
rytmicznie jak echo
złowieszczych kroków
próbuję rozerwać zasłonę
spojrzeć w noc
która lepką czernią
skleja rzęsy
w mokrym kokonie
zajęczy bieg
ślimaczy się
nie do wytrzymania
milimetrowa przestrzeń
plastelinowe kości
metrowe pragnienie
żeby się poruszyć

ovoc_ziemii

Moim skromnym zdaniem najlepszy jest koniec. Wcześniej są momenty, ale całość ociera się o nijakość.