Sekcja

Gnostyk

Własną brzytwą
patroszę wasze złudzenia
chociaż owinięci dookoła ksiąg
zjadacie swój ogon
wasze samotne orgazmy
na widok własnych liter
które wznoszą się na wyżyny bezsensu

bezmisyjni misjonarze
pustka w bezmiarze formy
kastruje młodych wędrowców
na rozstajach zawsze jest dylemat
treść jest tam gdzie nie ma dróg
kataklizmy są z tymi
którzy nie lubią karmić hien
słyszę skowyt snobistycznych mnichów
zamykających drzwi przed tłumem
który dostaje po łapach
elitarnym złotym biczem
pieprzcie się nędzarze ducha
pod habitami czuję trąd
obłazi płatami farba mitu
nie jesteście nieśmiertelni