Samotność

york2008 · Gość

Samotność

Zamyślony patrzę w błękit nieba
Duchowego przyjaciela mi potrzeba
W ciągłym zamknięciu udręki czary
Szukam dla siebie do rozmowy pary
Drzwi małomówne, wciąż milczą
Na ciekawą rozmowę nie liczą
Ściany tak blade i zmęczone
Do prowadzenia dyskusji niegotowe
Może krzesło tam w kacie stojące
Nie! Ono o stół wciąż zazdrosne
A szafa? Taka mądra i stara
Rozmowa ze mną, to byłaby dla niej kara
Łóżko? Nie, tylko na nim leżę
Na rozmowę szybko się nie zbierze
Podłoga? Wciąż brudna, umyć się musi
Teraz na pewno na rozmowę nie da się skusić
A okno patrzy tylko w dal
Rozmowa dla niego to nie romantyczny raj
Dywan od lat leży zakurzony
Do rozmowy nigdy nie został zaproszony
Zegar ciągle tyka i czas odlicza
Jemu na rozmowy szkoda życia
Biurko? Arogant wielce oczytany
Do rozmowy nie ma dla niego pary
Obraz tylko jedną sytuację rozpamiętuje
I plan ucieczki przygotowuje
Książka w samotności powtarza te same zdania
Przygotowana tylko do mózgu prania
Na komodzie tańczy pani pozytywka
Taniec dla niej to nieszczęśliwej miłości przykrywka
W mym domu wariatów wszystko uduchowione
Wszystkie rzeczy bólem przeszklone
Razem w samotności przezywamy mękę
Wieczną życiową przesiąkniętą cierpieniem udrękę.

@psik

o rany jaka nędza
jaka gaduła - a można to zawrzeć w jednym dwuwersie

pan panie york2008 poczytaj pan trochę poezji na początek zanim zaczniesz pisać - najlepiej tej z końca XXw

a tak w ogóle - to witam na forum Smile

cud na kiju

Drzwi małomówne, wciąż milczą
Zamiast na wysilaniu rymów skupiłabym się na logice. Smile

I jakoś to będzie.

ovoc_ziemii

Właściwie to znalazłam jeden fajny wers, ale biorę go (ten jeden wers)z małą przeróbką. Reszta... na cóż. I takie wiersze muszą być, tylko wypadałoby podzielić go na strofy, ponieważ całość strasznie się zlewa. No i rytm jakiś narzucić, żeby te częstochowskie rymy nie rozłaziły się tak w samopas.