opuszczona kobieto

supp

na salonach gadasz po męsku
a w domu fartuszkujesz białe togi
w pół zdania umierasz
dla jednej łzy zostawia ślad
jak pochodnia

przejrzyj się w słojach
pamięć bredzi ze strachu
prześwietlają ją robaczki
hej mała biegnij biegnij do końca sznura
może tam jest głowa korona i ja wszystko
martwa natura

dziczeje
ty też szarp się aż do uwolnienia
chwiejne lustro o łokieć od ziemi a za nim
chmury i nic dalej

no może światło bezłezne
ale ja i tak
trzymam rękę
na tyłach Demeter