ogryzki

Gość

pamiętasz. skubałam nitki twoich dżinsów,
karmiłam jabłkiem z własnych ust.
całemu światu udowodnić chciałam. sukces
związanych złotą wstęgą dłoni,
karmiłam swoim śmiechem, leczyłam aż do łez.
uwierzyli.

niepotrzebne to wszystko. i jabłka już nie smakują,
potargane dżinsy dawno wyszły z mody.
śmiech ustał i nawet za nim nie tęsknisz, po co więc
się śmiać.

patrzyliśmy w głąb starej studni, rzucając słowa.
niesione echem, rozproszone zamknęliśmy w butelce.
miały grać, kiedy studnia wyschnie.
które z nas zgubiło cenne szkło

jak cicha potrafi być cisza.

Latte · Gość

Powitać

Wiersz to z tych co się nie zapomina Smile

ale to wiesz już od dawna. Cieszę się, że dołączyłaś.

@psik

Witam tajemną na forum.
Wiersz przyzwoity chociaż druga zwrotka wyraźnie nasączona oklepanymi wyrażeniami
jabłka już nie smakują,
wyszły z mody.
Widzę po reszcie,że stać cię na dużo więcej.
Pozdrawiam.

ovoc_ziemii

Gość

Dziękuję Wam. Smile