Odszedł Dunat, pozostawił słowa

LittleDragon

2009-01-22

nocą wyszedłeś zachłysnąć się gwiazdami
siedzisz na rogalu księżyca
prowadząc ożywioną dysputę z Twardowskim
spójrz czasem łaskawym wzrokiem
splećmy się myślami ponad życiem

kto wyjdzie na hal połacie
źdźbła pogłaszcze szeptem
kręte dróżki wyprostuje słowem
baranki pierzaste zapędzi do zagrody

teraz już ci wierchy szeptać będą
poezję do kamiennej poduszki
samotne sosny szumne poematy
wyrecytują kłaniając się halnemu

W skromnym hołdzie Markowi Dunatowi

Dragon

cud na kiju

Czytałam o tym. Przykre.

@psik

wszedłem na jego stronę - fajny musiał być gość

LittleDragon

ovoc_ziemii

Życie jest nieobliczalne. Najgorzej, kiedy odchodzi ktoś nagle i raptem człowiek sobie przypomina, że nie zdążył czegoś powiedzieć, czy napisać.
Zdarzało mi się napisać coś pod jego wierszem, a jemu pod moim. Wymieniliśmy wcześniej ze sobą kilka wiadomości w ramach prywatnej korespondencji na jednym forum. Wchodzę tam w album i oglądam jedno zdjęcie i tak sobie myślę, że ten człowiek naprawdę chciał żyć.

Mia Wallace

To jest tak że czasami gardło zaciska się tak bardzo, że nie przepuszcza łez.

Mia Wallace

Nic mi się nie chce pisać z tego powodu.

ovoc_ziemii

Smok wstawił w bibliotece ostatni wiersz Anathemy.
Z pewnością był wam bliższy niż mi i więcej słów z nim zamieniliście niż ja, ale i mną to bardzo poruszyło. Jakie to dziwne uczucie czytać jego posty na innych forach, no i wiersze, jak wiemy już, że tylko to zostało.

Maximus

Słuchajcie kochani -ja go nie znałem, ale wszystkim komu był bliski składam wyrazy współczucia.

LittleDragon

Dzięki Maximus