moja twoja wieża babel mówi prawdę

supp

moja twoja wieża babel
wyrasta z podstaw nieba

gdyż ciekawi ją
wyższy urzędnik i czerwień
jego słońca

ta twarda poetka
i tak się oburzy na
martwotę przestrzeni

i tak wypłacze
błękit cegieł-
odmurowując prawdę:

z białej czaszki
czarny kurz

menałe

pozmieniałabym troszkę

moja twoja wieża
wyrosła z podstaw nieba

ciekawił ją
wyższy urzędnik i czerwień
jego słońca

twarda poetka
i tak się oburzy na
martwotę przestrzeni

wypłacze
błękit cegieł
odmurowując prawdę:

z białej czaszki
biały kurz

ta odmurowana prawda świetnie Ci wyszła

Mia Wallace

Wiersz nabierze wyrazu, gdy barwa kurzu ulegnie zmianie.

Pan.K

Możesz mi, autorze, wytłumaczyć 'podstawa nieba'?

supp

I dosłownie i przenośnie.

Pan.K

Niebo ma podstawę ? Dosłownie? A co rozumiesz pod metaforycznym pojęciem 'podstawy nieba'?

supp

Że wieża rośnie na podstawowych zasadach ładu jakie panują w niebie. Na budulcu zdarzeń. Właściwie wyrasta z niego, jest jego częścią. Stąd "podstawa".
A co to dalej ma oznaczać? - otóż nietrudno się domyślić, że słowem "wyrasta" miałem na myśli związek organiczny, co też będzie zarazem wnioskiem tożsamości wieży z "glebą" (czyli 'podłożem nieba'/ kodeksem wg którego działa tam panujący ustrój).
Ten wers mówi niejako, że wieża próbuje odzyskać autonomię, wybić się wyżej niż to zwykle robią nasze prywatne wieże "ciekawości" (nie zawsze babel). a co dalej? to już wyraźnie w wierszu.
właściwie większośc interpretacji słowa "podstawa" pasuje tutaj.
pozdrawiam

Pan.K

A to na ziemi rośnie wieża babel.Jak w czymś tak 'spirytalny', boskim, czystym może wyrastać ludzki gnój.Niebo tylko obserwuje. Jest cynicznym ideałem, który przygląda się ludzkiej niedoskonałości. Wink

supp

To se napisz o tym wiersza :p
widocznie mam inny pogląd hehe
pozdr! Wink

supp