Heroik- Likantropia

Magnus Awatson

Heroik- Likantropia

upadły pradawne wieże
konarami drapiąc ziemie
gdzieś na ciele niczym czas
ryją zmarszczki hukiem ciał

czy okrucieństwem jest ich chęć
może toporów wieczny głód
niosąc za sobą popiół
ta walka chroni tylko

ostatni bój poniesie nas
szałem emocji kilka chwil
w rzeźby zastygłe pozy
wieżami jesteśmy my

człowiecze marzenia staną
na ostrzu wymierzonym w twarz
z ewolucji zwierzęcych
pragnień o jeszcze jeden