głęboko w niej

nitjer

tropi ślady powrotu dłoni
do normalności

lęk zadał tyle ran

kiedy beznamiętnie podniósł i obejrzał
swoje odbicie w najzupełniej przypadkowo
podsuniętym lustrze

czy okaże się takim od dna

na niewidocznej stronie oczu
dostrzegł poruszenie
dożywotnio niemych warg

znowu straszyły ruchami
które od niepamiętnych czasów
znał na pamięć

dotykać trzeba umieć

nie zamieniając przy tym
schwytanego szczęścia
w nieszczęście

bo przyjdzie je schować
tam gdzie ręce są
jak cmentarne drzewa

Tempeltuttle

póki co - spiorunowana, jeszcze tu wrócę....

Tempeltuttle

dla mnie to wdowiec pisze o swoim wychodzeniu z depresji żałoby.

nitjer

Peel faktycznie w depresji. Bo kobietę swoją chyba całkiem stracił. Choć nadal żyje, jest i bywa nawet często w zasięgu jego ramion, faktycznie sprawy mają się tak, jakby jej już nie było. Tak bywa i wcale nie aż tak rzadko, jak na pierwszy rzut oka by się wydawało. O tym ten wiersz. O braku porozumienia, złym potraktowaniu, krzywdzie, traumie i skutkach z nich wynikłych.

Tempeltuttle

@psik

nitjer

Może i faktycznie odrobinę przesadziłem z kursywą? Teraz myślę, że w drugiej z nich spokojnie mógłbym zrezygnować z italików i byłoby lepiej. A może i w pierwszej też? To bolesny wiersz i chciałem nasycić go głosami peela i jego partnerki o bólu i krzywdzie z głębi skołatanej duszy mówiącymi. Zresztą w tamtym okresie pisania miałem jakieś szczególne inklinacje do częstego stosowania italików. Ostatnio robię to już rzadziej. Dzięki za poczytanie i koment Smile

ovoc_ziemii

Ja tam lubię kursywę.
Nitjer, mam jedną uwagę. Chodzi o tę część utworu:

tropi ślady powrotu dłoni
do normalności

lęk zadał tyle ran

kiedy beznamiętnie podniósł i obejrzał
swoje odbicie w najzupełniej przypadkowo
podsuniętym lustrze

Czytając, mam wrażenie, że podmiotem lirycznym jest lęk. Być może to tylko moje odczucia, ale dobrze, żebyś wiedział. Smile

Bo z treści wnioskuję, że jest nim mężczyzna. Ot, takie małe niedociągnięcie.

nitjer

Oczywiście peelem jest mężczyzna. Uczynił wiele zła i wspominając je, uzewnętrzniając ku przestrodze innym, upatruje jego źródło w swoim lęku. Lęki takie towarzyszą bardzo często naszym międzypłciowym relacjom. Bywają najrozmaitsze, o różnej skali i nasileniu, ale niektóre (np. wynikający z uzasadnionej lub wyimaginowanej zazdrości lęk o trwałość związku) w skutkach bywają przykre, niszczące czy nawet tragiczne. Tutaj kursywą zapisane lęk zadał tyle ran jest próbą jakiegoś wytłumaczenia się przed sobą i otoczeniem. Jest głosem jakby próbującym zrównoważyć głos sumienia, a może tylko próbą znalezienia, zdiagnozowania przyczyny? Jak wszelkie głosy, zwłaszcza te z naszego ludzkiego wnętrza płynące, został zapisany kursywą. Dzięki Twojej uwadze Ovocku Smile

widzę, że dobrze jednak zrobiłem zapisując ten wers italikami właśnie. Bez tego faktycznie można byłoby w tym fragmencie odnieść mylne wrażenie, że peelem jest lęk faceta, a nie sam mężczyzna. Myślę, że tak wtrącona w osobnym wersie jego nagła myśl o lęku, jako przyczynie wszystkiego, co się potem stało, jest całkiem prawidłowo zapisana. Mnie przynajmniej zdaje się - sensowna, uzasadniona i nie zgrzyta Wink

ovoc_ziemii

Tak, Nitjer. Chodziło mi o formę. Gdybyś nie dał kursywy, można byłoby tak właśnie pomyśleć, że peelem jest lęk, a nie mężczyzna. A tak- wiedziałam. Jedynie takie małe moje spostrzeżenie. Też często korzystam z takiego zabiegu.

AS

zwracam tylko uwagę na różnicę pomiędzy lękiem a strachem
lęk nie ma określonej przyczyny
strach ma
moim zdaniem określenie "lęk" zostało użyte niewłaściwie
pozdrawiam:)

ovoc_ziemii

A moim zdaniem również i lęki mają swoje przyczyny, czasem człowiek nie wiem, jakie - ale choćby w podświadomości - są. Peel być może od dawna przeczuwał, co się święci, nie umiejąc tego nazwać. Natomiast strach trwa chwilę, a lęk może być uczuciem, które towarzyszy przez wiele tygodni. Dlatego też jak dla mnie, użycie słowa lęk jest uzasadnione. Kolejnym argumentem jest to, że zadał już tyle ran, więc musiał trwać bardzo długo. Smile

Snowboarder

lęk ma różne oblicza i uważam, że pasuje do tekstu.
Różnych lękamy się ... różnych różności.