eschatologia

supp

jestem pesymistą od śmierci.
teraz ciągnę si-
ę po wszechnic

z ciałem zaszytym
w ramionach korzeni.
przemycam atomy.

jak miło

być w pamięci atomów,
zespawanych światów
i kroplach potu

martwego światła.
miło
było

spoglądać na śmierć
za życia. czytać
kruchość skał

nie wiedząc

że post mortem
będzie postem
tłustych oczu.

teraz znowu

rama czasowa zdaje się
obejmować czule uda
mojego zniknięcia.

brak

różu.
brak.
tuszu w ciele.

tylko te flaki w padlinie
były prawdziwe.

Arti

@psik

czytam supp twoje wiersze i często mam wrażenie że jesteś jak malarz tworzący na olbrzymiej ścianie - kilometry pustej przestrzeni dokoła - i jak namaluje on w tle liście to potem domalowywuje do nich drzewo albo jedząca je krowę

stwórz formę (ramki) i zamknij w niej wiersz bo będą mówić o tobie - fajny malarz ale nie znam jego żadnego obrazu

supp

Ale ja drążę jeden temat.
Nie uciekam jak woda od tematu do tematu.
Od niedawna, przynajmniej.

@psik

chodziło mi też o forme zapisu wiersza - nie tylko o treść
spróbuj napisać znowu kilka wierszy o wyraźnie podzielonych zwrotkach i bez pojedynczych słów i wersów

supp

mówisz i masz
coś nowego
napisałem.