Dotyk twych warg

Klaudia91

Mój kochany, skradłeś me serce
Mą duszę jak i ciało
Pragniemy ciągle więcej
Wciąż mamy siebie za mało
Za mało pocałunków
Za mało swych ciał
Chcę poczuć dotyk Twych warg
Nie ma już dla Nas ratunku
Zapominamy się w namiętności
Oddajemy się swej miłości
Miłości, która jest i będzie
życ w Naszych sercach wiecznie

ovoc_ziemii

Witaj!
Przeczytałam wiersz i mam kilka uwag, jeśli chodzi o jego stronę techniczną:
- zaimki: nas, twych, naszych piszemy z małej litery, ponieważ to nie jest list, lecz wiersz i nie potrzeba w nim takich grzeczności.
- zamiast zaimków twych, me, mą, swych, swej... użyłabym tych bardziej współczesnych, które nie wprowadzają zbędnego patosu: twoich, moje, moją, swoich, swojej. A właściwie najlepiej jest ograniczać liczbę takich słów - zapychaczy - waty słownej.

Jeśli chodzi o treść - jaki wiersz jest, każdy widzi. Postawiłaś nam na stole kawę, bez możliwości domniemywania. Wiersz nie tylko jest zbyt dosłowny, ale także skorzystałaś z banalnych, wyświechtanych zwrotów.

Mimo wszystko nie zrażaj się, życzę powodzenia,
O.

Klaudia91

Każdy ma swój styl pisania; ja mam taki i na chwile obecna odpowiada mi ten styl.

ovoc_ziemii

Trudno mówić tutaj o jakimkolwiek stylu. Na takie coś pracuje się latami,
po prostu o miłości w ten sposób pisze wielu - jestem przekonana,
że każdy z nas w swoim czasie tak pisał, ja też. Dlatego wszystko to rozumiem. Smile

Niestety ten wiersz nie jest dla mnie dobrym wierszem i spotkasz się z podobnymi
opiniami nie tylko na LawinaSquot.

Natomiast teraz warto wziąć pióro w dłoń i napisać wiersz o czymś innym... może bardziej zwykłym, codziennym, z dystansem. Smile

Klaudia91

Każdy ma swoje zdanie na ten temat. Jednym to się podoba a innym nie. Nie będę się zrażać od pisania wierszy i przejmować się kogokolwiek opiniami tylko wezmę je do siebie i przemyślę Wink

A po drugie każdy poeta przez pewien okres swej twórczości borykał się z tematami o miłości.
Pisać o codzienności? Warto spróbować Wink

ovoc_ziemii

Klaudia, pamiętaj, że trzeba iść dalej, żeby się rozwijać. Temu właśnie służą fora - nie musisz zgadzać się ze wszystkimi komentarzami. Wystarczy, że przemyślisz każdą opinię a następnie wyciągniesz z niej wnioski, starając się obiektywnie spojrzeć na utwór.
Smile

@psik

Chciałbym napisać ci na początek coś miłego

no może to że jest prawdziwy i ..................... nic więcej.

Marcin

Podpisuję się pod słowami moich przedmówców. Po przeczytaniu wiersza od razu widać, że to dopiero początek Twojej drogi poetyckiej. Odnosząc się do Twojej wypowiedzi powiem, że masz rację - jednym się podoba, innym nie. Każdy ma inną wrażliwość ale też inne wymagania jako czytelnik. Pytanie, czy chcesz się rozwijać pisarsko czy satysfakcjonuje Cię, że znajomy z grzeczności powie Ci, że jest pięknie. Niestety nie jest. Z tego, co pamiętam @psik dał Ci pod innym wierszem cenną radę - dużo czytaj poezji, nie tylko tej dawnej ale i bieżącej.
Odrobina determinacji, pracy nad warsztatem, przysłuchania się radom dawanym na forum i na pewno w niedługim czasie zauważysz różnicę. Czego Ci serdecznie życzę.

pozdr.

Magnus Awatson

Myślę, że ten wiersz raczej ma za zadanie rozwijać emocje młodej autorki bo, któż nie był tak zakochany, że to uczucie wylewało się niczym woda z rozwalonego hydrantu. Hydrant kiedyś zakręcą i nie będzie już tych wierszy.

Klaudia91

Hydrantu już nie zakręcą.

cud na kiju

A że tak spytam...Jak opisałabyś swój styl, Klaudia?

Tempeltuttle

tragedia

Magnus Awatson

Lecz w tym młodym uczuciu jest coś niezapomnianego gdy hormony buzują wszystko jest nowe.
Tylko czekać jak pnącze miłości wtedy takie delikatne, zielone, wiotkie zacznie drewnieć u podstaw, szarzeć, chropowacieć.
Lecz jak każda winorośl wypuszcza co roku nowe pędy na tym starym zdrewniałym, który wcześniej się tak wił ku niebiosom dziś twardo trzyma to wszystko przy ziemi by raz na jakiś czas pojawiły się krągłości gron oddające słodycz tego padołu.

Tempeltuttle

Awi, w komentarzu jest więcej poezji niż w wierszu, autorka widać, że nie zamierza się uczyć. Woli butnie bronić racji co do wiersza, to bzdura nawet, jeśli uczucia są prawdziwe.

Magnus Awatson

Więc uczę się ja z wiersza. Bo łatwo ujrzeć, że jest kiepski. Tylko przypomniał mi jak to jest gdy myśli się, że to jak w filmie. Tylko, że nawet w romantycznych filmach jest w pewnym miejscu pewien zgrzyt, który prowadzi do pozytywnego finału. Tu niestety mamy tylko pornucha.

ovoc_ziemii