demon i róża

Arti

demon i róża

okrutny stworze schowany pod moim łóżkiem
zostaw tę miłość - ścielę ci dzisiaj w szafie...

w grę kłamstw wierzyłem słysząc odgłosy śmiechu
pełzałem do ciebie przez kres horyzontu
aż niebios czary w swe sieci boleśnie
wabiły mnie powróć to nie warte grzechu
grom spadł na ziemię ból na chwilę zniknął
schowany przed światem ubliżyłem swiatu

zbudzony ze snu znowu widzę ciebie
wyciągam ręce śmiejesz się tak słodko
już trzymam ręke twoją w swojej dłoni
a drugą głaszczę twarz nad życie droższą
lecz się rozpływasz a ja wnet po tobie
łzy wściekle płyną po miłości grobie

ty ciągle wracasz choć to niepojęte
tak dzień kolejny mknie w objęciach żalu
przeklęte lustro w którym obok stoisz
łez pełne morze wojna dana ciału
a pod poduszką zapach twych włosów schowany

dziś znowu przyjdziesz znęcać się przed snem
wypełnisz pokój szeptem rwącym rany

...a rankiem (o naiwności!)
dyskretnie wytrę oczy
i przy twym zdjęciu postawię świeżą różę...

2002