Apoptoza

supp

owijam obłok na antenę
zero fal niemorskich tylko
tramwaje pocą się iskrami
a w kałużach miasto
klonów klony miasta
i biologiczny rozkład jazdy
w przerwach
chodnika

ten pejzaż tworzę po zapachu
widok krew niesie do studzienek
w nadziei mam nie umierać
tu
wszak ludzie patrzą

Margot

Zabawy powójnmi znaczeniami doprowadziły do uzyskania paru czytelnych metafor. Ciekawe.

Marcin

zastanowiło mnie pocenie się iskrami (iskrami? wręcz odwrotnie - wysuszanie, przypalanie... moim zdaniem);
trochę dalej przeczytało mi się widok niesie krew do studzienek i takim szykiem bym zapisał - mimo drobnej zmiany w odbiorze, w sumie idzie o to samo Wink

zazgrzytał mi też wszak w puencie - skończył tak:

widok niesie krew do studzienek
w nadziei mam nie umierać
tu
ludzie patrzą

intereujący wiersz, przyciągnął moją uwagę Smile

Margot

"owijam obłok na antenę" - niepoprawne; "owijam antenę obłokiem" - raczej

"tramwaje pocą się iskrami" - kojarzy mi się z wizualizowaniem pocenia się bohaterów na filmach animowanych; oni tryskaja kroplami potu. Iskry podobnie wytryskują.

/Też sądzę, że lepiej jest bez "wszak" i bez inwersji./