Apel człowieka (?) podształtnego

supp

moje ciało jest nowojorskim hotelem dusz
przeżyłem już w sobie detektywa biznesmena prostytutkę i bejsbolistę
moja wewnętrzna chrypka z plwocinami słońca które zabrałem z zewnątrz
jest sygnałem upuszczenia szklanki i zaproszeniem ławki a najlepiej trawnika
nie chcę dążyć do doskonałości przez płaskie i ciasne kable ulic
lub krąglić się tak w spoczynku i gładzić batem wody jak kamień
jedyne czego szukam w środku samego siebie jest na wyciągnięcie ręki
akurat fizycznej bo jej powierzam co dzień wydłubywanie oczu
zegarom- stop proszę chcę żądam swojej własnej barwy
natychmiast

@psik

proszę bardzo - jest twoja

supp

niby sugerujesz odpowiedź, ale mnie chodziło o jej ciągłe zabrudzenia lub odbarwienia i zmiany, stąd też to wołanie
a gdyby otrzymanie jej było takie proste, bo z tego co wiem- wszystkie kolory są już zajęte a te drugie- nieznane.
swoją drogą coby się za słowo nie znalazło zamiast "barwy" i tak byś mi zaproponował zwykłe wyciągnięcie ręki po to
a chciałbym móc
(wiem, przyczyny niemocy nie zawarłem w wierszu, toteż powiem że chodzi o zwykłe poszukiwanie siebie. po prostu)
pozdrawiam :p

i bez takiej lapidarności proszę Smile

@psik

Jeśli chodzi o poszukanie siebie to pewnie jest w innym miejscu niż szukasz i znajdzie się kiedyś przy okazji.

supp

ovoc_ziemii

Szukać siebie można całe życie. Każdy człowiek wciąż się zmienia i ewoluuje,
więc nie da rady nigdy znaleźć siebie tak do końca.

supp

Człowiek jest doskonały, póki nie dąży do doskonałości.

al

człowiek jest beznadziejny, szczególnie kiedy o tym wie i nic nie próbuje z tym zrobić

@psik

tak przypomina mi się słynne zdanie

Byłbym dumny, że jestem człowiekiem gdyby nie inni ludzie.